O Courel, outono de 2012. Imaxes.
“Cando estamos nunha fraga debemos mirala cos ollos das cativas, co ánimo sensíbel e inocente; só así percibiremos que o bosque está animado.”
(O bosque animado)
Fotografías de Chelo, Mirucha, Albina e Marcelo. Obrigadas.
Até máis ver e cumprimentos a todas!
Verdadeiramente o Courel é fascinante. A esencia de vivir co entorno toma pulo e achegoume a lembranzas de cando era cativo.
Acabamos de regresar del Caurel y ya estoy pensando en cuando volver,es como setirse en estado de gracia.Gracias por compartir con tanto respecto tan maravilloso entorno.
Que magua que a foto do grupo non se fixera no primer dia o Sabado, danos un pouco de envexa sana non estar para para a inmortalidade jajaja.
O pasamos xenial, a nosa familia xa estaba moi acostumados a este tipo de paraxes, levamos indo 23 anos polos Ancares e os alrededores, pero o que si non te acabas de acostumar e a beleza e tradicións que che aportan, que siga a racha. Marcelo grazas por facer de teu traballo algo tan bo e poetico da Natureaza, conta con nos, sempre que podamos. ¡ ah ‘ a convivencia estupenda.