“No Sistelo, unha ruta poderosa, intensa, encantadora””

NUNHA OUTRA ÉPOCA……

“E logo dos traballos de abril-maio a fermosa vaca barrosá deixa os socalcos -primorosamente e duramente traballados-, as inverneiras. Diríxese ás brandas. Alí no alto, os cortelhos, co xergón de uces, as becerreiras cercadas de cachotaría, os pastos…; hai que aguntar até o fin do verán..

Mais tamén Perséfone, primeiro ninfa e logo deusa, e o astuto Hades, o Deus do Inferno, roldaban polo alto. Alí, nas pradeiras das belas abrótigas, dos asfodelos, casaron. E ela non deixou nunca de visitar á nai no Olimpo…pola primavera..”

O río Vez, camiños carreteiros, os socalcos, os pequenos bosquetes de cupresáceas e bidueiros, os narcisos, os xacintos, a pequena aberiotas vista coa lupa, o lobo e as brandas, a serra escabrosa.
E o grupo, xeneroso, gratamente xeneroso.”